Le génome est un système
opérationel qui controle le fonctionnement de nos cellules,de notre cerveau
et de tout notre organisme.La plus sûre des richesses est d'enrichir son fils
par quelque métier et pourtant:.
Piastowie -
pierwsza polska dynastia - osiągnęli 28 pokoleń w linii
męskiej. Ostatnia z Piastów – Karolina zmarła w Wigilię 1707
roku, w całkowicie niemal zniemczonej gałęzi rodu. Pomimo
wygaśnięcia dynastii oblicza się że prawd. niemal wszyscy
Polacy mogli by wywieść po kądzieli pochodzenie od Mieszka I.
W dynastii Piastów znanych nam jest min. 596 osób (urodzonych jako Piast),
tylko 6 (8?) nosiło koronę królewską. Najczętszym
imieniem w dynastii jest Bolesław (Bolko). W poniższym drzewie jest
581 małżeństw i związków (choć niektóre
występują kilkukrotnie) - w sumie znanych jest ok. 330
małżeństw piastowskich, oraz sporo związków
nieformalnych. Standardowe drzewo genealogiczne znanych nam potomków, w
wersji graficznej (skróconej), miało by długość ok 10 km.
Niniejszy projekt ma na celu
zebranie wszystkich znanych genealogicznych informacji - zarówno tych
podstawowych o osobach z dynastii, jak też przede wszystkim o wszystkich
tzw "furtkach", czyli liniach genealogicznych biegnących dalej,
aż do czasów współczesnych, dając możliwość
każdemu sprwadzenie, czy w jego żyłach płynie jakaś
kropla piastowskiej krwi. Zdają się to potwierdzać wszelkie
wyliczenia, a także inne tego typu projekty w innych krajach. Problem
zawsze jednak polega na związaniu ze sobą, własnego drzewa
potomków z liniami potomków Piastów.
Choć wiele informacji
może się tutaj wymagać błahych i ogólnie znanych, to
jednak każda cyfra i litera wymaga gruntownego sprawdzenia. Niekiedy
jedna litera to całe lata badań. A co dopiero całe nieznane
linie genealogiczne, śledzone w zakamarkach dziejów? Jest wiele do
zrobienia, wiele też do poprawy. Projekt - cały czas traktujemy
roboczo, dlatego jeśli widzisz błędy, jeśli masz
inną wiedzę - zapraszamy do dyskusji, zgłaszania poprawek.
Piastowie - la première
dynastie polonaise - a atteint 28 générations dans la ligne masculine. La
dernière descendante de la dynastie des Piast - Caroline est morte la veille
de Noël 1707 dans une branche complètement germanisée de la famille. Malgré
l'expiration de la dynastie qui est calculée, en vérité. l'origine maternelle
de presque tous les Polonais pourraient être déduite de la dynastie Mieszko
I. Le Piast que nous connaissons est constitué d'au minimum. 596 personnes
(nés Piast), seulement 6 (8?) ont porté la couronne royale. Le nom le plus
courant de la dynastie est Boleslaw (Bolko). Dans cet arbre généalogique on
trouve 581 mariages et les relations (bien que certaines apparaissent
plusieurs fois) - au total, sont connus environ 330 mariages Piast, et
beaucoup de relations informelles.. L'Arbre standard connu de nous des
descendants, dans la version graphique (abrégée), était d'une longueur
d'environ 10 km.
Ce projet vise à rassembler
toutes les informations généalogiques connues - à la fois des informations
fondamentales sur les gens de la dynastie, ainsi tous les soi-disant
"guichets", à savoir les lignes généalogiques courant jusqu'à
nos jours, donnant la possibilité à chacun de vérifier s'il a dans ses
veines une goutte de sang.des Piast Il semble être en accord avec
tous les calculs, ainsi que ceux d'autres projets similaires dans d'autres
pays. Le problème, cependant, est toujours lié aux propres lignées d'arbres
descendants des Piast.
Bien que beaucoup
d'informations ici peuvent paraître être triviales et sont généralement
connues, tous les chiffres et les lettres nécessitent un contrôle approfondi.
Parfois, une seule lettre exige des années de recherche. Et regardez
l'ensemble des lignes généalogiques inconnus, tracées dans les recoins de
l'histoire? Il ya beaucoup à faire, trop de choses à améliorer. Le projet est
provisoirement tout le temps, donc si vous voyez des erreurs si vous savez le
contraire - bienvenue dans les modifications de la table de discussion.
Voir exemples - descendants de
département des rois - où nous présentons les lignes d'origine de beaucoup de
gens célèbres du Piast.
Généalogie Piast est un autre
projet "pro bono" qui conduisent. Optimiste nous espérons que cela
nous aidera financièrement bénéficiant maintenir des serveurs, et effectuer
des recherches. Est de 10, 20 PLN tellement? Soutenir le projet!
les Piast ont souvent eu des
alliances avec les Wenceslaus de Bohème et de Moravie, ou de Hongrie.
La famille Wentzelickh est
venue à Kutna Hora (Kutna Hora) à cause des mines d'argent , où ils seront
bientôt devenus les maîtres de la montagne et les administrateurs possèdant
les petites mines. Quand l' entrepreneur riche et cultivé de Kutna Hora
Vaclav Wentzelickh (Vencelík) de Vrchoviště a acheté en 1485 le château
Zirovnice et les vastes possessions ils y a emménagé à y a fait venir
toute sa famille. En 1492, il a reçu le titre de noblesse de l'empereur
Frédéric III. à ses armes et pour sa famille, . Il est mort à Trest en 1515,
mais a été enterré à Zirovnice.En 1620 (après la bataille de la Montagne
Blanche) en raison de l'impact de la guerre de 30 ans (expropriations, les
exécutions, la Bohême a été catholisée sous contrainte. cette fois environ
150.000 personnes ont fui de Bohême, environ 150 nobles ont été complètement
ou partiellement expropriés) toutes leurs possessions ont été
confisquées. Trest et Zirovnice existent encore. De même, il y avait une
famille de barons (Wentzelickh (Vencelík) Barons de Sarabic, sur lequel,
cependant, est moins bien connue. Dans les armoiries des deux lignées on
trouve une licorne d'argent sur un fond bleu est inclus,
ce qui constitue également le blason de la ville de Trest. Indiquée sur la
plaque , sur un casque, une couronne (ressemble beaucoup à la couronne de
Bohême) est fixé. sexe de Wentzelickh est également liée au sexe Smisek (avec
qui elle portait aussi une crête commune).
Le premier est le blason de la
Virchovist (maître d'armes de licorne fait d'argent), il ya encore 4 autres
armoiries, le deuxième blason est celui de la Sarabic (a ca 1880 les peint de
"Siebmachers Heraldikbuch".)
Dans les chroniques du Château
Trest est mentionné que les racines de la famille Wentzelickh remontent à
l'époque des derniers Premyzslides (Venceslas III + 1306). Dr William
Wenzlick (dans les services K. u. K. (Kaiserliche und
Koenigliche, impérial et royal)) à Vienne, Berlin et
Prague, 1887-1926) a trouvé des documents qui prouvent l'origine de la
famille Wentzelickh de la noble famille Premysl (Il parle d'un document dans
les Archives d'Etat de Prague, qui dit que en 1620 une famille "de
Premysl" a fui et est revenue en 1626 comme Wenzlick .Il existe un
certificat, après lequel un Matthaus Wenzlickh, qui a fui avec son frère en
1620, et qui transcrit en 1626 un bien "Freutschenhof" à
Pilzen-Schlowitz. ) Il y a uneà Siebmachers une armoiries à 5 armes
différentes de la Wentzelickh de Virchowitz. Dans un blason il y a sur
la licorne encore une couronne ensemble prêt à cinq branches
avec des perles. Lt. Description un symbole de la noblesse de Bohême.
La lignée des Premyzslids
(Přemyslovci) est dérivée du légendaire "Premysl le laboureur»
(7ème siècle) du mari de la princesse Libuse. Avec lui, la famille de la
Premyzslids a été établi que non seulement le souverain de Bohême présenté à
1306. L'origine de ce sexe doit être bohème-croate. L'écart entre les sexes
dans la branche Sobeslavschen (surtout éteint) et la Vladislavschen Deux
(Wladislaw / Ladislas = slave / wladeti = règne = slawa renommée).
Dans la "Chronica
Boemorum" de Cosmas de Prague aussi Premyzslids pré-chrétiennes soient
délivrés Mezamysl, Mnata, Vojen, Vnislav, Kresomysl, Neklan et Hostivit.
De cette génération, si des
personnalités bien connues ont émergé, tels que:
Autour du 12ème siècle, les
premiers noms de famille ont été crées (en Allemagne, en Italie dès le 8ème
siècle). A cette époque, les noms de famille ont été utilisés exclusivement
par des personnes de statut social élevé, qui estimaient devoir se distinguer
par un nom supplémentaire (nom de famille) de ceux qui avaient eu le
même nom chrétien. Les noms de famille sont, entre autres, aussi dérivés du
nom des pères importants. En slave et en nordique il y a une tradition,
d'attacher un "lik" au nom du père pour désigner le fils. En vieil
haut-allemand et en scandinave, la finale peut aussi bien identifier un homme
qu'une activité caractéristique / SPECIAL. En allemand, il c'était
"liche". Donc Wenzlick signifie "fils de
Wenzel". L'orthographe tchèque
"Vaclav" pour Wenzel signifie «glorieux vainqueur".
Au cours des siècles
précedents la naissance du Christ, les tribus celtiques ont été localisées
(avec le nom Boïens) dans cette région. Le nom du pays (Bohême) est dérivé du
nom des tribus.
En 60 avant JC, les Celtes ont
abandonné le sud du pays, lorsque les tribus germaniques (Marcomans, Quades,
les Lombards, les Vandales) (d'environ 300 avant Jésus-Christ) sont
arrivées. Autour du 5ème siècle jusqu'au 7ème siècle, des tribus slaves ont
immigré en Bohême et en Moravie . Les tribus germaniques ne seront plus
nommées par leur nom tribal, mais considérées comme des hommes de Bojerheim
ou Bajwaren (Bavarois), comme cela figure dans les provinces romaines de
Norique et la Rhétie.
Chromosome
abnormality
From Wikipedia, the free encyclopedia
The three major single chromosome mutations;
deletion (1), duplication (2) and inversion (3).
The two major two chromosome mutations;
insertion (1) and Translocation (2).
A chromosome
anomaly, abnormality or aberration is a missing, extra, or irregular portion of chromosomal DNA.[1] It can be from an atypical number of chromosomes or a
structural abnormality in one or more chromosomes. A karyotype refers to a full
set of chromosomes from an individual which can be compared to a
"normal" karyotype for the species via genetic testing. A chromosome anomaly may be detected or confirmed in this
manner. Chromosome anomalies usually occur when there is an error in cell division following meiosis or mitosis. There are many types of
chromosome anomalies. They can be organized into two basic groups, numerical
and structural anomalies.
This is called aneuploidy (an abnormal
number of chromosomes), and occurs when an individual is missing either a
chromosome from a pair (monosomy) or has more than two chromosomes of a pair
(trisomy,tetrasomy, etc.).
In humans an example of a
condition caused by a numerical anomaly is Down
Syndrome, also known as Trisomy 21 (an individual
with Down Syndrome has three copies of chromosome 21, rather than two).
Trisomy has been determined to be a function of maternal age.
When the chromosome's
structure is altered, this can take several forms:
Deletions: A portion of the
chromosome is missing or deleted. Known disorders in humans include Wolf-Hirschhorn syndrome, which is
caused by partial deletion of the short arm of chromosome 4; and Jacobsen syndrome, also called the
terminal 11q deletion disorder.
Duplications: A portion of
the chromosome is duplicated, resulting in extra genetic material. Known
human disorders include Charcot-Marie-Tooth
disease type 1A which may be caused by
duplication of the gene encoding peripheral
myelin protein 22 (PMP22) on chromosome 17.
Most chromosome abnormalities
occur as an accident in the egg or sperm, and therefore the anomaly is
present in every cell of the body. Some anomalies, however, can happen after
conception, resulting in Mosaicism (where some cells have the anomaly and some do not).
Chromosome anomalies can be inherited from a parent or be "de novo". This is why
chromosome studies are often performed on parents when a child is found to
have an anomaly. If the parents do not possess the abnormality it was not
initially inherited; however it may be transmitted to subsequent generations.
Ferdinand Ier · Maximilien · Rodolphe
II · Matthias II · Ferdinand II · Frédéric · Ferdinand III · Ferdinand
IV · Léopold Ier · Joseph Ier · Charles
II · Charles-Albert ·Marie-Thérèse
Joseph II · Léopold
II · François · Ferdinand V · Francis
Joseph · Charles III
Wenzel
From Wikipedia, the free encyclopedia
Wenzel is a male given name
(long version Wenzeslaus) as the German and Old
English form of the Czech given name Václav or Venceslav, meaning "praised
with glory". Variations are
Вячеслав (Ukrainian and
Russian), Vencel (Hungarian), Wacław, Więcław
(Polish), Venceslas/Wenceslas (French), Venceslao (Italian), Wenceslao (Spanish).
Czech: from a pet form of the personal
name Václav, Old
Czech Vęceslav (cognate with Polish Więcesław, Latinized as Wenceslas).
It is composed of the Old Slavic elements viece ‘greater’ + slav ‘glory’. It was borne by
a 10th-century duke of Bohemia who fought against a revival of paganism in
his territory,
and after his death became patron saint of
Bohemia.
Wendel est
un prénom d'origine écossaise (saint Wendel ou Wendelin établi au vie siècle dans la
région de Trèves,
mais aussi la ville allemande de Sankt-Wendel dans laSarre).
Saint-Wendel (Sankt Wendel en allemand)
(prononcer Sankt Vandel) est une ville allemande du Land de la Sarre. Elle est le chef-lieu de l'arrondissement de Saint-Wendel.
Wenzelik est une ancienne souche de la
royauté Bohémienne remontant aux Przemyslides.Elle est reliée aussi bien aux
Piast, aux Jagielons, qu'aux Habsbourgs.
A
popular symbol in heraldry theSerpent has always been a
symbolical Deity, because it feeds upon its own body. It's been used
since antiquity as a symbol of healing because when old, it has the power of
growing young again, by shedding its skin. It was sacred to Aesculapius, and
was supposed to have the power of discovering healing herbs. The ancient
Greeks and Romans revered the symbol as a guardian spirit; a noted symbol of
wisdom, cunning and sagacity.
Zastaw - ograniczone prawo
rzeczowe, ustanawiane w celu zabezpieczenia wierzytelności.
Najważniejszą cechą zastawu jest to, że może
być ustanowiony jedynie ...
Anne of Austria, Queen of Poland - Wikipedia,
the free encyclopedia QuickSurf
Anne of Austria (16 August 1573
– 10 February 1598) was queen consort of Poland and Sweden. Contents. 1
Biography. 1.1 Issue. 2 Ancestors; 3 Gallery ...
John III of Sweden - Wikipedia, the free
encyclopedia QuickSurf
John III (Swedish: Johan III,
Finnish: Juhana III) (20 December 1537 – 17 November 1592) was King of Sweden
from 1568 until his death. He was the son of ...
His (poss.) 2(+)-Great
Grandchildren: Gunhild (Sigrid Sygryda)
MIEZKODOTTER av VENDEN ; Boleslaw I `the Brave' (King) of POLAND ; Gunhild BURISLAWSDATTER
of The WENDS ; Adelaide (Adelajda) `the White' PIAST of POLAND Piast (Chroscieszko)
(Duke) of POLAND
Słupsk
Duc de Grande-Pologne
En 1279, après le décès de
son oncle, Przemysl hérite de toute la Grande-Pologne.
En février 1281, Henri IV le Juste invite les ducs Henri III de
Głogów, Henri V le Gros et Przemysl II à le rencontrer. En réalité, il
s’agit d’un piège. Dès leur arrivée, les ducs sont arrêtés et emprisonnés.
Ils ne sont relâchés qu’en échange d’un hommage de vassalité.
En outre, Przemysl II est forcé de donner au duc de Wrocław la région
de Wieluń. À Kępno, le 15 février 1282,
Przemysl conclut un accord avec Mestwin II, en vertu duquel la Poméranie de
Gdańsk doit lui revenir après le décès de Mestwin.
Le 14 décembre 1283,
à Poznań, Lutgarde est assassinée sur ordre de son mari, ce qui ternit
la réputation du duc de Grande-Pologne. En 1285, il écrase une révolte
d’une partie des nobles de son duché qui voulaient se rapprocher de
la Silésie. La même année, il épouse Ryksa, la fille de Valdemar Ier de Suède, qui
lui donne une fille, Élizabeth Ryksa, qui deviendra l’épouse
de Venceslas II, ensuite de Rodolphe de Habsbourg. Le 23
novembre 1287, à Słupsk, Przemysł II et Mestwin II
concluent une alliance avec Bogusław IV de Poméranie
occidentale contre le Brandebourg et mettent sur pied un plan pour
reprendre la Poméranie de Gdańsk au duc Wisław II de Rügen.
Les relations de Przemysl II avec Henri IV le Juste se réchauffent et ce
dernier lui rend la région de Wieluń.
Jawor
Bolko II le Petit (en polonais Bolko II Mały), connu aussi sous le nom de Bolko
II de Świdnica (Bolko II Świdnicki), de
la dynastiedes Piasts, est né entre 1309 et 1312, et décédé le 28 juillet 1368.
Il règne sur le duché de Świdnica (à partir
de 1326), sur
le duché de Jawor (à
partir de 1346),
sur la moitié du duché de Brzeg et d’Oława (à partir de 1358), sur le duché de Siewierz (à partir de 1359), sur la moitié du duché de Głogów et Ścinawa (à partir de1361), sur la Lusace (à partir de 1364). Il est le dernier duc Piast de Silésie à avoir été
indépendant.
Wrocław
La ville fut fondée au xe siècle et connue sous
son ancien nom polonais Wrocisław (qui peut se traduire par « reviendra couvert de
gloire ») noté en latin Vratislavia. La ville était administrée par la dynastie Piast mais n'était
pas considérée aussi importante économiquement que Liegnitz (Legnica) ou Brieg (Brzeg) qui étaient les centres
administratifs de la Silésie avant le xve siècle. Breslau suivit le sort de la région qui passa de
la Pologne à la couronne deBohême (dans le Saint-Empire
romain germanique) en 1335, puis avec elle en 1526 à l'Autriche. Conquise par la Prusse par le traité de
Teschen, confirmé par ceux de Breslau (1742) et d'Aix-la-Chapelle(1748) pendant la guerre de Succession d'Autriche,
la Silésie fut le théâtre de la guerre de
Sept Ans et resta au traité d'Hubertsbourg(1763) à la Prusse qui la
recolonisa en approfondissant la germanisation, déjà avancée, des campagnes
alors que les villes l'avaient été depuis le Moyen
Âge. Comme le reste de la Prusse, Breslau fit
partie de l'Empire allemand formé en 1871.
Gliwice
C'est en 1276 que le nom de Gliwice
est mentionné pour la première fois, appartenant à la dynastie Piast durant
le Moyen Âge.
Elle a été possédée ensuite par la Bohême en 1335, puis par les Habsbourgs en 1526. Il reste de ces différentes époque le château construit
au xive siècle
En raison des vastes dépenses
provoquées par la monarchie de Habsburg durant les guerres du xvie siècle contre
l'empire ottoman,
Gliwice a été louée à Friedrich Zettritz pour la modique somme de 14 000 talers. Bien que le bail ait été
d'une durée de 18 ans, il a été renouvelé en 1580 de 10 années et en 1589 de 18 années.
Żywiec was first documented in the 14th century, following the
construction of the Old Castle in the mid-14th century. The castle has
undergone several restorations and boasts a number of styles of architecture
and decoration, including Gothic, Renaissance and Baroque. Żywiec's Old Castle is encompassed by a 260,000 square
metre landscape park, which was established initially in the 17th century.[1]
From 1315 the town belonged to
the Duchy of Oświęcim, held by the Upper
Silesian dukes of Teschen and finally
purchased to the Polish Crown in 1457. In 1624 it was acquired by Constance of Austria, queen
consort of the Polish king Sigismund III
Vasa. During the Deluge, Żywiec was
plundered and destroyed by Swedish troops in 1656. From 1672 it was a possession the
Polish cancellor (Kanclerz) Jan Wielopolski.
Wieś od początku
swego istnienia wchodziła w skład księstwa
oświęcimskiego. W 1278 r. wymieniona jest jako „Ossech”. W 1317 r.
książę oświęcimski Władysław nadał
przywilej na sołectwo w Osieku swojemu „słudze”. Około
połowy XV w. wieś wchodziła w skład królewszczyzny po
sprzedaży przez księcia Jana Scholastyka księstwa
oświęcimskiego królowi Polski Kazimierzowi Jagiellończykowi. Z
końcem XV w. oddana pod zastaw bogatemu mieszczaninowi krakowskiemu
Jerzemu Orienthowi za pożyczone przez króla sumy. Ten następnie
odstąpił ją podskarbiemu koronnemu Jakubowi
Dębińskiemu.
Regiony
historyczne położone w granicach województwa
Większość ziem wchodzących w
skład obecnego województwa śląskiego przez dłuższy
lub krótszy czas wchodziła w skład piastowskich księstw
śląskich. Jeśli za granice regionów historycznych
przyjąć granice dzielnic wydzielonych w 1138 roku na skutek
rozbicia dzielnicowego, wówczas znaczną część obecnego
województwa śląskiego należy zaliczyć do Małopolski,
w tym stolicę województwa, Katowice. Wraz z przekazaniem w 1179 roku przez Kazimierza II
Sprawiedliwego kasztelanii bytomskiej i oświęcimskiej
(obejmujących Bytom, Mikołów, Siewierz, Pszczynę iŻywiec) Mieszkowi I Plątonogiemu historyczna granica
między Śląskiem a Małopolską przesunęła
się na wschód, sięgając poza obszar obecnego województwa
śląskiego. Również północna część obecnego
województwa śląskiego z Częstochową w latach 1370-1391 należała do
Władysława Opolczyka. W latach 1443-1494 niektóre księstwa
śląskie (siewierskie, oświęcimskie i zatorskie) ponownie
znalazły się w granicach Polski. Położenie wielu
miejscowości uważa się za graniczne regionów, np. Bielsko-Biała, które
powstało z Bielska, leżącego w dawnym księstwie
cieszyńskim, i Białej, leżącej w dawnym księstwie
oświęcimskim. Również obecne obszary głównych miast
Zagłębia Dąbrowskiego, często przeciwstawianego
historycznemu Górnemu Śląskowi, leżą częściowo
(Sosnowiec, Będzin, Dąbrowa Górnicza) lub w
całości (Czeladź,Wojkowice) na terytorium dawnego księstwa siewierskiego.
W Żywcu mieszkał Jan Wanc wroku 1381, jak budował organy.Możliwe jest że nazwisko wanc jest to samo jak wąż .Kto może to wiedzieć ?
Czech: from a
pet form of the personal name Václav, Old Czech Vęceslav (cognate with Polish Więcesław, Latinized as Wenceslas).
It is composed
of the Old Slavic elements viece ‘greater’ + slav ‘glory’. It was borne by a 10th-century duke
of Bohemia who fought against a revival of paganism in his
territory,
and after
his death became patron saint of Bohemia.
Počiatky rodu sa podľa poľskej národnej legendy
datujú okolo roku 960 po
Kr. kedy bol Skubek povýšený medzi družiníkov kniežaťaZiemomysla . Od tej doby sa
uvádzal ako rod Wężyk , ktorý mal svoje rodové sídlo Wola
Wężykowa. Rozrastaním rodu sa vytvorili nové vetvy , Kostrowicky,
Osinsky, Vestersky, Borkovsky, Goriansky, Podolsky ... Rod sa veľmi
rýchlo rozrástol. Smonk v podobe hada, ktorého Skubek podľa legendy
zabil, sa stal rodovým symbolom a neskôr erbom. Na rozdiel od Germánskej
či tzv. západoeurópskej tradície , kde erb mohol mať v rode každý z
bratov iný, mali Poliaci až do konca 15 storočia erb rodový, ktorý
vyjadroval pokrvnú príbuznosť tak ako v škótsku , či keltskom
Írsku. Rod už začiatkom 15 storočia mal priezvisko vyprofilovane a
už aj historicky zaznamenane…
Pôvod mena Venžík je evidentne preukázaný z poľštiny -
litovčiny. Jedná sa o fonetický prepis čítaného slova
Wężyk - tak, ako ho počujú tí, čo nepoznajú správnu
výslovnosť (tj. cudzinci,). (pozn.: a = „on" , e = „oen"-
číta sa veľmi krátko „o" sa hltá, y po ž sa číta mäkko a
stredne dlho), Podľa mena Wąż - Had , číta sa Vonž ,
Wężyk - z hada, patriaci hadovi , číta sa Venžík , - patronim
pri tvorbe sufixu v priezviskách v Poľštine. V Poľštine je jeden
had - Wąż a (dva) hadi už sú Węży. Asi hovorovým spôsobom
vzniklo množné číslo Wężyki . Z toho spätne pre jednotné
číslo vzniklo pomenovanie Venžík - Wężyk . Obdobne aj v
Slovenčine sú koncovkou -ík, -ník, tvorení slová les - lesník a pod.
Preto neskôr nebolo možné ako u iných poľských rodov k nemu
priradiť cudzích, bez pokrvnej príbuznosti, len podľa podobnosti
mena, lebo ich meno už bolo evidentne vytvorene v dávnej dobe a je
nezameniteľné, takže iné sa na neho ani nepodobalo. Wężyki sú
teda všetci príbuzní a potomkovia Skubeka.
Venžíci obsadzovali najvyššie funkcie ako Vojvoda Vielopolski,
Vojvoda Koniecpolski, Vojvoda Belsky, Zemský sudca, Veliteľ vojsk,
Hlavný lovčí a pod. Pôsobili aj ako starostovia a kasteláni miest
Vschov, Miechov, Krakov a i. Rodu patrili i hradné sídla Kowale, Drahimia,
Kornik a iné… Potomkovia z vetiev Kostrowicky a Sulkovsky sa stali
Veľkými Kniežatami Litvy a Ambrozievic zasa Malopoľské a České
Knieža a Český princ. Družiníci Goriansky, z kráľovskej družiny
doprevádzajúcej princeznú Annu, ktorá sa mala vydať za Uhorského
kráľa Ladislava I- Svätého, sa stali významným magnátskym rodom Uhorska.
Títo vládli ako Báni v Slavónii, Sriemsku a Mačve. Z oboch vzniknutých
vetiev Gorianskych sa príslušníci rodu striedali Uhorskými palatínmi, kde
vykonávali faktickú vládu v mene Kráľa nad Uhorskom viac ako 100 rokov.
Ich hlavné sídla boli Devín, Budín a Siklos. Patrila im aj Liptovská župa,
Uhrovec a Presburg (Bratislava). Medzi významné cirkevné osobnosti patril aj
Jan Venžík, ktorý sa stal Arcibiskupom Hniezdenským a Prímasom Poľským,
ktorý po smrti kráľa Vladislava vládol pod interegnum ako de jure Vice
Rex , až do zvolenia nového Kráľa.. Týmto rod dostal výsadu
korunovať kráľov Poľska, čo sa aj niekoľko krát
stalo a obdržal i iné významné výsady. Ako prímas poľský mal aj svetskú
hodnosť kniežat rímskonemeckej ríše. Z rodu bolo viac biskupov-kniežat a
kňazov. No nielen Duchom, ale hlavne mečom vládli Venžíci. Iný Ján
Venžík udelil ako vojvoda podolský zdrvujúcu porážku Tatárom . Ako dôkaz ich
statočnosti svedčí fakt, že piati príslušníci rodu obdržali
najvyššie vojenské vyznamenanie Order Virtutti Militery. Toto vyznamenanie je
považované za jedno z troch najhonosnejších vojenských radov na svete, spolu
s Victoria Cross a Cross of Glory . Iný boli držiteľmi Radu Bieleho
orla, či Radu Sv. Juraja. Venžíci ako významní velitelia vojsk sa
presadzovali aj mimo Poľsko a Litvu. O príslušníkoch rodu sú v
Poľsku viaceré národné legendy opisujúce ich hrdinské činy. V
Česku bol Vladika Jiřík kapitánom Naměšti nad Oslavou, Jan
Dionísius hajtmanom Letovíc, Jaroš zasa rakúskeho Hardegu. Patrili medzi ochrancov
povestnej kralickej biblie, ktorá aj vďaka nim sa zachovala dodnes.
Na území dnešného Slovenska sa uvádzajú už od roku 1540.
Stanislav Venžík si okolo roku 1590 zobral za manželku baronesu Alžbetu
Pograny, dcéru Baróna Benedikta Pograny de Nemes Kürt.
Zúčastňoval sa bojov proti Turkom. Pograny bol vlastníkom a
kapitánom hradu Vigľaš a významný proti Turecký bojovník v hodnosti
Zadunajského generála . Svoje dcéry vydal za najstatočnejších
veliteľov svojho vojska, Stanislausa Venchika a Ladislausa Zay de Cömör.
Stanislav Venžík neskôr padol v boji proti Turkom okolo roku 1595 v bitke o
Nové Zámky. Nakoľko sa sobášom s baronesou Alžbetou Pograny stal
zároveň švagrom baróna Ladislava Zay, jeho potomkov uchýlili Zayovci k
sebe na hrad Uhrovec, ktorý im už v tej dobe patril (Týmto sobášom sa
opäť pokrvne stretajú s vetvou z Gorian). No viac ako o siroty, sa Zay
zaujímal hlavne o ich majetky najmä v Nemes Kürth (Zemianske sady), hrad
Vígľaš a kaštieľ Jaslovské Bohunice, v ktorých mali ako
spoluvlastníci významný podiel. Akým spôsobom ich Zayovci pripravili o
majetok nie je celkom známe. Pravdepodobne ešte ako majetok sirôt previedli
pod svoju správu. Od tej doby ďalší Venžíci pôsobili v službách
Zayovcov. Tu zastávali významné hospodárske funkcie. V roku 1659 im panovník
obnovil šľachtický stav pre Uhorsko a celú Sv. Ríšu Rímsku , opäť
za zásluhy v boji proti Turkom. V roku 1675 sú uvádzní v súpise šľachty
Bratislavskej stolice. No ako málo majetný rod sa nepresadili v žiadnych
významných funkciách. Výnimkou je Gašpar Venchik , ktorý pôsobil okolo roku
1845 ako prísažný prísediaci Prešporskej stolice.
Sobášmi je rod pokrvne spriaznený s uhorskými rodmi Zay de
Cömör, Balassa de Gyarmat, Pograniy de Nemes Kurt, Kohary de Czabrak, Kálnoky
de Kövöszpatak, Dobsa , Pongracz, Vanko, Trebichavský, Babindali, Tököly,
Schura, Kozič, Mlynár, Kušnier.
Po roku 1804 odišli z Uhrovca a usadili sa v Trnave a jej okolí.
Tu žijú Venžíci dodnes. Ján Wenžik bol aj príslušníkom delostreleckej brigády
v Trenčíne, ktorá zohrala významnú úlohu pri vzniku samostatného
Česko-Slovenska po skončení prvej svetovej vojny.
Z iných krajín kde pôsobili Venžíci je treba pripomenúť
významného francúzskeho poeta Guilieme Venzik Kostrowicky - Apolinaire, ktorý
bol zároveň aj vnukom Napoleona I. Taktiež českého učenca a
zakladateľa reálneho českého školstva Jozefa Wenzika (Wenziga) ,
ktorý bol aj učiteľom Žofie Chotkovej, manželky následníka
Rakúsko-Uhorského trónu, ktorých zavraždili v Sarajeve. Jeho najznámejšími sú
libretá k k Smetanovým opetám Libuša, Dalibor a iné. Po Jozefovi Wenzigovi je
v centre Prahy pomenovaná ulica. V súčasnosti na internete je možno
nájsť Venžíkov po celom svete. Pôsobia od výpočtového strediska
NASA, cez ekológov v Amazonskom pralese, či ako lekári v Egipte, alebo
riadia obchodný koncern v Holandsku či lodenice v Rusku. Aj Venžíkov ako
športovcov v medzinárodných súťažiach možno nájsť, či
študentov univerzít ...
Les Polanes (en polonais Polanie, littéralement «peuple de
la plaine») étaient une tribu slave qui s’était fixée sur les rives de la Warta au VIIIesiècle.
Ils vivaient principalement de l’agriculture et se disputaient les terres
avec des tribus germaniques.
La Pologne au Haut Moyen Âge[modifier]
Les Polanes sont mentionnés par le Géographe
bavarois dans la première moitié du ixe siècle. Le nom vient de « pole », qui désigne un champ.
Ce sont des agriculteurs dans un pays largement déboisé où les clairières
culturales (polana) sont importantes. Le géographe distingue les Goplanes, de la région du
lac Goplo près de Kruszwica, et les Lendizi, entre Gniezno et Ląd, sur la Warta. Les fouilles archéologiques pratiquées à Gniezno ont permis
de dater la première enceinte de la première moitié du ixe siècle, par la découverte de monnaies arabes, premier
signe d’un commerce lointain. Les deux tribus semblent s’être battues pour la
domination de la région. Le géographe leur attribue à l’une 400 et
à l’autre 98 civitates, ces castra dont les remparts protégeaient essentiellement le
château, résidence du chef et de sa famille, tandis qu’une seconde enceinte
servait de refuge aux paysans en cas de danger et de lieu de marché.
Un auteur anonyme, Gallus Anonymus (début xiie siècle), écrivit de
nombreuses légendes sur les événements du règne d’un certain princePopiel. Il raconte l’arrivée à
Gniezno de deux pèlerins qui multiplièrent les miracles à l’époque où Cyrille et Méthode arrivaient
en Moravie. Il
s’agit peut-être d’une allusion à l’aide que les Polanes reçurent des Moraves dans leur lutte
contre les Goplanes. En effet, le domaine des Polanes s’étend au ixe siècle vers le nord-est (Mazovie), vers le Nord (Poméranie), mais non vers le sud.
Histoire de la Pologne[modifier]
À la fin du IXe siècle, la plus grande
partie des tribus slaves vivant dans un territoire délimité par l’Oder, le Bug, les Carpates et la mer Baltique, était sous la
domination des Polanes.
Au Xe siècle, le territoire des Polanes comprenait la Mazovie, la Cujavie et la Grande-Pologne. Leurs principales
places fortes étaientGniezno, Poznań et Ostrów Lednicki.
L’union de tribus gouvernée par la dynastie Piast a donné naissance à l'État polonais vers le milieu
du Xe siècle.
Les Goplanes (en polonais Goplanie) étaient une hypothétique
tribu slave qui
aurait vécu du viie siècle au ixe siècle autour du
lac Gopło en Cujavie avec Kruszwica comme capitale.
Le Géographe bavarois (v. 845) rapporte que les Goplanes (Glopeani) contrôlaient 400 forts dans la première moitié du ixe siècle et que
Kruszwica était leur capitale. L’existence des Goplanes est très controversée
car aucune autre source ne confirme leur existence..
Selon la Chronique de Grande-Pologne (fin du xiiie siècle - xive siècle), Kruszwica était la
capitale des Polanes et non des Goplanes. Dans sa Descriptio civitatum et regionum ad septentrionalem plagam
Danubii, le Géographe bavarois ne mentionne pas
les Polanes. Certains historiens émettent l’hypothèse que les Polanes
et Gniezno se
trouvaient sous l’autorité des Goplanes sur lesquels régnait un certain Popiel. Celui-ci aurait été
renversé par les Polanes qui auraient obtenu leur indépendance avec Piast, ou son fils Siemovit, comme chef. D’autres
historiens réfutent cette hypothèse en se basant sur la chronique de Gallus Anonymus qui évoque
Gniezno comme capitale de Popiel.
En Cujavie, on ne trouve aucune trace des Goplanes dans la toponymie. Les données
archéologiques confirment la présence d’une puissante tribu slave dans la
région de Gopło mais les fouilles à Kruszwica n’ont jamais permis de
trouver des indices sur la présence d’un fort au viie siècle ou au ixe siècle. Par contre, à Mietlica, une localité pas très
éloignée de Kruszwica, les archéologues ont pu mettre au jour les restes d’un
ancien fort qui jouait le rôle de capitale d’une tribu.
n Przemysła Nosaka, zmarł 1406 r.
Przemysł Nosak, książę cieszyński, syn Kazimierza
I ... Przemysł,
książę toszecki, syn Kazimierza oświęcimskiego,
zmarł 1484 r. Racibor, kanonik wrocławski (1237 r. ....
Po wygaśnięciu tej linii
Piastów miasto odziedziczyli książęta
oświęcimscy. W 1475 r.
książę Henryk nadał Gliwicom prawo magdeburskie
i przywileje prowadzenia handlu chmielem, co razem z piwo- warstwem
stało się głównym źródłem rozkwitu ......
1454 księstwo oświęcimskie stało się lennem polskim, po czym w r. 1456
wykupiła je Polska z rąk księcia Jana oświęcimskiego.
Podobnie w r. 1456książę zatorski Wacław stał się lennikiem
Polski, aw r. 1494 Polska wykupiła to księstwo. ..
książę
oświęcimski, szwagier
Jagiełły. Jan II (1375 — 1424), książę raciborski.
Jan czanadzki, biskup Zagrzebia w 1384 r. Jan Kropidło (1360 — 1421),
bratanek Władysława Opolczyka, biskup kujawski. Jan Wajdut
(1364/1365—1402), ...
1395 książę
oświęcimski Jan nazywa kapelanami
wszystkich plebanów swojego księstwa 80. Niewątpliwie w tym samym
znaczeniu użyto określenia „kapelan" w dokumentach
książąt wielkopolskich w stosunku do opatów Heklina i Andrzeja
z...
drugiej stronie odpoczywa także ciało w cnoty wielkie
przybrane, Eufrozyny, familii książąt
oświęcimskich. Za pulpitem w małym
chórze jest grób marmurowy, kosztownie wystawiony od ś. p. jm.
księdza Wężyka, ...
za ostatnich książąt
Oświęcimskich; od których to
księstwo przeszło wraz z Żywcem 1457 do Polski. Turzec
przeszedł wtedy do Piotra Komorowskiego, Orawskiego i Liptowskiego
grabi, za straty w sprawie Rzeczypospolitej w Węgrzech ...
Druga ziemia Zatorska, ta używa Orła
białego, w błękitnym polu, a na piersiach jego litera Z.
Trzecia Oświęcimska, takiegoż nosi orła, tylko że czerwonego, a na
piersiach jego litera O. Obiedwie te ziemię kiedyś udzielne
swoje książęta ...
.. ponieważ
część książąt z nimi się pogodziła i porozumiała, a
część z nich dzierży miasta dla nich [husytów], ... książęta z
Raciborza, książę Przemko z Opawy i książę Kazko z Oświęcimia, i ten z Cieszyna (Teschen)zawarli z nimi pokój, ...
Drugi obóz uformował się spośród mas drobnego
rycerstwa, mieszczan mniejszych miast i niektórych książąt, głównie ze Śląska Opolskiego (Bolko IV i V
Opolscy, książęta cieszyńsko-oświęcimscy). Reprezentowali oni łączność
Śląska z ...
The Duchy of Cieszyn (Polish: Księstwo
Cieszyńskie) or Duchy of Teschen(German: Herzogtum Teschen) or Duchy of Těšín (Czech: Těšínské knížectví, Latin:Ducatus
Tessinensis) was an autonomous Silesian duchy centered
on Teschen(Cieszyn)
in Upper Silesia.
After the feudal division of Poland it was split off in 1281 and ruled by Silesian dukes from
the Piast dynasty since
1290.[1] The Duchy of Teschen was also composed of smaller
Duchies at various points of time, such asOświęcim which was split off around 1315, or Zator which in turn split
from the Duchy of Oświęcim in 1454.
The duchy shared the history of Cieszyn
Silesia, and also in part Silesia in general. The
area had been the southeastern-most part of the medieval Duchy of Silesiaestablished after
the death (1138) of the Polish duke Bolesław
III Wrymouth. In 1172 the sons of the Silesian Piast DukeWładysław II the Exile divided
their heritage, and Cieszyn fell to Mieszko
I of Cieszyn and his Duchy of Racibórz.
Mieszko himself in 1202 occupied the neighbouring Duchy of Opole, forming the
united Duchy of Upper Silesia. After the death of Mieszko's grandson
Duke Władysław Opolski in 1281, Upper Silesia was again divided among his sons,
and the eldestMieszko became
the first Duke of Cieszyn in 1290.
After Mieszko's death in 1315, his eldest son Władysław took the
Cieszyn lands east of the Biała river and established theDuchy
of Oświęcim. The younger sonCasimir I retained the
western part and in 1327 swore homage to the King of Bohemia, John
of Luxembourg. After that Cieszyn became an
autonomic fiefdom of
the Bohemian crown.[2] Local Piast rulers often possessed other lands outside
the Duchy of Teschen itself, in some periods of time, for example the Duchy of Siewierz, half of Głogów and some parts
of Bytom.
Cieszyn:
Piast castle tower
After the death of Duke Boleslaus I in 1431, the rule over the duchy was shared by his wife
Eufemia and their four sons.[3] In 1442
the duchy was divided between sons who were all formally Dukes of Teschen but
the real control over the duchy passed to Boleslaus
II andPrzemyslaus
II who after the death of Boleslaus II in
1452 ruled alone. During the reign of DukeWenceslaus
III Adam from 1528 on the duchy shifted
to Protestantism according
to the cuius regio, eius religio rule. His son and successor Adam Wenceslaus shifted back
to Roman Catholicism. In 1572 the Duchy of
Bielsko was split from the Duchy of Cieszyn.
The Cieszyn Piast's rule continued to 1653, ending with the
death of the last scion DuchessElizabeth Lucretia, after which the duchy lapsed directly to the Kings of
Bohemia,[4] at that timeFerdinand IV of
Habsburg.
The Habsburg dynasty ruled Teschen from 1653 on. In 1722 Emperor Charles VI of Habsburggranted it
to Duke Leopold of Lorraine in compensation for his maternal grandmother's rights to
the north-Italian Duchy of Montferrat, which the emperor had taken and given to the Dukes of Savoy in 1708 as
part of their alliance pact. Leopold's son-in-law Emperor Francis I of Habsburg-Lorraine later
gave it to his eldest surviving daughter, Maria
Christina, who marriedPrince
Albert of Saxony in 1766, who thus became
known colloquially as the Duke of Saxe-Teschen.
Although most of Silesia had passed to the Kingdom of Prussia in 1742
after the First Silesian War, Teschen remained under Austrian control as part of Austrian Silesia. Albert and
Maria Christina's marriage remained childless, and upon the death of the
widowed Albert in 1822 the duchy passed to their adopted son, Archduke Charles of Austria, who
became Duke of Teschen and started the Teschen branch of the Habsburg-Lorraine Dynasty.
The title passed down his line, first to his eldest son, Albert Frederick, and then, in
1895, to Albert Frederick's nephew, Archduke
Frederick Maria.
With Austrian Silesia, the territory of Teschen became part of
the Austrian Empire in
1804 and a Cisleithanian crown land of Austria–Hungary in 1867. At the end of World
War I the duchy was disestablished with the
dissolution of Austria-Hungary.
Local Polish and Czech self-governments were established on the
territory of Cieszyn, which on 5 November 1918 signed an interim agreement
according to which the territory - including the town of Cieszyn itself - was
divided along the Olza river.
The convention however failed to settle the border conflict between the newly
established state of Czechoslovakia and the Second Polish
Republic claiming further areas of the
former Cieszyn duchy with a predominantly Polish speaking population. The ongoing conflict escalated when
Czechoslovak troops crossed the Olza river on 23 January 1919 starting
the Polish–Czechoslovak War.
Clashes of arms endured until 31 January, from which none of the
belligerents could derive much of a benefit, as at the 1920 Spa Conference the division
of the former duchy along the Olza was confirmed. The eastern part of Cieszyn
Silesia was incorporated into the Polish Autonomous
Silesian Voivodeship, while the western part
(including Zaolzie region) became part of Czechoslovakia. This was confirmed on 5 August 1920 by the Conference of Ambassadors.[5]
According to the Austrian census taken in 1910, the duchy had about 350,000
inhabitants, among them (54.8%) Polish-speaking, (27.1%) Czech-speaking and
(18.1%) German-speaking.[6]
Title
page of the Constitution of the Duchy of Teschen, issued by Wenceslaus III
Adam, Duke of Teschen, in the year 1573. The constitution was issued in the
Czech Language.
Biermann, Gottlieb (1894) (in German). Geschichte des Herzogthums Teschen (2nd
edition ed.). Teschen: Verlag und Hofbuchhandlung Karl Prochaska. OCLC 34926439.
Nowak, Krzysztof (2008).
"Polskość i ruch narodowy". In Krzysztof Nowak. Pierwsza Niepodległość. Cieszyn: Urząd Miejski Cieszyn. pp. 7–17. ISBN 978-83-89835-40-6.
Panic, Idzi (2002)
(in Polish). Poczet Piastów i Piastówien
cieszyńskich. Cieszyn: Urząd
Miejski. ISBN 83-917095-4-X.OCLC 55650394.
Žáček, Rudolf (2004). Dějiny Slezska v datech.
Praha: Libri. ISBN 80-7277-172-8.
Title
page of the Constitution of the Duchy of Teschen, issued by Wenceslaus III
Adam, Duke of Teschen, in the year 1573. The constitution was issued in the
Czech Language.
Divided town. Cieszyn (left), Olza River (centre) and Český
Těšín (right).
Cieszyn [ˈt͡ɕɛʂɨn] (
listen) (Czech: Těšín, German: Teschen) is a border-town and
the seat of Cieszyn County, Silesian Voivodeship, southern Poland. It has 36,109 inhabitants (2004). Cieszyn lies on
the Olza River,
a tributary of the Oder river, opposite Český
Těšín.
It is situated in the heart of the historical region of Cieszyn Silesia. Until the end
of World War I in
1918 it was a seat of the Duchy of Teschen. In 1920 Cieszyn Silesia was divided between the two newly
created states of Poland and Czechoslovakia, with the smaller western suburbs of Teschen becoming part of
Czechoslovakia as a new town calledČeský
Těšín. The larger part of the town joined
Poland as Cieszyn.[1]
The town combines both Polish and Austrian peculiarities in the style of its buildings. Because of
several major fires and subsequent reconstructions (the last one in the late
18th century), the picturesque old town is sometimes called Little Vienna. The only relic of
the ancient castle is a square tower, dating from the 12th century and 10th
centuryromanesque chapel.
The area has been populated by Slavic peoples since at least the 7th century. According to the
legend, in 810 three sons of a prince – Bolko, Leszko and Cieszko, met here
after a long pilgrimage, found a spring, and decided to found a new
settlement. They called it Cieszyn, from the words "cieszym się", "I'm
happy". This well can be found at the ulica Trzech Braci ("Three
Brothers Street"), just west of the town square.[2][3]
The town was the capital of the Duchy
of Teschen and shared its history throughout
the ages. It was in Teschen where Maria
Theresa and Frederick
II signed on 13 May 1779, the Teschen Peace Treaty, which put
an end to the War of the Bavarian
Succession. Teschen was known for its national,
religious and cultural diversity, consisting mostly of German, Polish, Jewish
and Czech communities.[4] There was also a small but
livelyHungarian community
in the town consisting mostly of officers and clerks.[5]
According to the Austrian census of 1910 the town had 22,489 inhabitants. 13,254
(61.5%) were German-speaking, 6,832 (31.7%) were Polish-speaking and 1,437
(6.7%) were Czech-speaking. Jews were not allowed to declare Yiddish, most of them thus
declared German as their native language. The most populous religious groups
wereRoman Catholics with
15,138 (67.3%), followed by Protestants with 5,174 (23%) and theJews with 2,112 (9.4%).[6]
The town was divided in July 1920, by the Spa Conference, a body formed by
theVersailles Treaty,
leaving a sizeable Polish community on the Czechoslovak side. Its smaller westerns suburbs
became what is now the town of Český
Těšín in the Czech Republic. Both towns were
joined together again in October 1938 when Poland annexed the Zaolzie area together with
Český Těšín. In 1939 whole Cieszyn Silesia was annexed by German
forces and during the World War II was a part of Nazi
Germany. After the war, the border between Poland
and Czechoslovakia was restored to the one from 1920.
After Poland and the Czech Republic joined the European Union and its
passport-freeSchengen zone, border controls were abolished and residents of both the
Polish and Czech part can move freely across the border.
On 19 July 1970, five Polish firefighters from Cieszyn died,
when a bridge they were on fell into the Olza River, due to heavy flooding.
Since the 19th century Cieszyn
Silesia has been an important centre of
Polish Protestantism. Currently Cieszyn is also the site of the Cieszyn Summer
Film Festival, one of the most influential film
festivals in Poland. There is also an
earlier established Czech-Polish-Slovak film festival.
Cieszyn is an important centre of the electromechanical
industry. It is also the site of the Olza Cieszyn sweets factory (where the famous Prince Polo wafers are made) and
the Brackie Browar, where Żywiec Porter is brewed. The main source of income for many citizens
is trade with the nearby Czech Republic and retail trade associated with transit across the two
bridges over the Olza to Český Těšín.
Museum of Cieszyn Silesia in the former Larisch family palace (Pałac Laryszów, Muzeum Śląska Cieszyńskiego, the first museum in Poland)
Castle Brewery (Browar Zamkowy, 1846)
The protestant Church of Jesus (Kościół Jezusowy), with a baroque tower and statues of theFour
Evangelists above the altar that liven up the
plain interior.
1. ^ Edmund
Jan Osmańczyk, Anthony Mango. Encyclopedia
of the United Nations and international agreements - Volume 1 A-F(2003 ed.). Taylor &
Francis. p. 382. ISBN 0415939216.
Wawreczka, Henryk; Janusz
Spyra and Mariusz Makowski (1999). Těšín,
Český Těšín na starých pohlednicích a fotografiích / Cieszyn,
Czeski Cieszyn na starych widokówkach i fotografiach. Nebory, Třinec: Wart. ISBN 80-238-4804-6.
Bolko II the Small (Polish: Bolko II Mały
(Świdnicki), German: Bolko II (Schweidnitz); b. ca.
1312 – 28 July 1368), was the last independent Duke of the Piast dynasty in Silesia. He was Duke of Świdnica from
1326, Duke of Jawor and Lwówek from 1346, Duke of Lusatia from 1364, Duke over half of Brzeg and Oława from 1358, Duke
of Siewierz from
1359, and Duke over half of Głogów and Ścinawa from 1361.
He was the oldest son of Bernard, Duke of Świdnica,
by his wife Kunigunde, daughter ofWładysław
I the Elbow-high, Duke of Kuyavia and since 1320 King of Poland. Like his
grandfather, King Elbow-high, Bolko II was of small stature; his nickname, "the
Small" (Mały),
reflects this and was used in contemporary sources.[citation
needed]
After the death of his father
in 1326, Bolko II succeeded him in all his domains, but together with his
younger brother Henry II as
co-ruler. Because both princes were still in their teenageyears, they were at first
aided by their two paternal uncles, Dukes Bolko
II of Ziębice andHenry I of Jawor, as well as
their mother Kunigunde, who in 1328 remarried to Rudolf I, Duke of Saxe-Wittenberg. Through this union, Bolko II gained a half-brother, Mieszko
of Saxe-Wittenberg (b. ca. 1330 - d. 1350). Kunigunde died in 1331, when
Bolko II was able to rule by himself.
One of the first problems that
Bolko II had to face during the first years of his personal reign was the
preservation of the independence of his small Duchy. It became a separate identity during
the fragmentation of Poland, not under the control of the Polish Kingdom, nor by its
other neighbors. In particular King John of
Bohemia, hoped to gain control of the small Silesian duchies. The first
serious attempt of King John to forced the Duke of Świdnica to accepted
his overlordship was made already in 1329. He succeeded in gaining control of
much of Silesia as almost all the Piast rulers paid him homage. However, two
of the Silesian rulers strongly refused to became his vassals: Bolko II and
his brother-in-law (husband of his sister Constance), Duke Przemko II of
Głogów.
Bolko II needed more troops in
order to preserve his position, so he decided to visit the court of the
King Charles Robert of Hungary, where he strongly defended the independence of his
sovereignty. Shortly after, he also established contacts with his
grandfather, the Polish King Władysław I the Elbow-high, and in
August of 1329 he went to Italy to the camp of Louis
IV of Bavaria, recently crowned Holy Roman Emperor.
Bolko II's efforts proved
unsuccessful in deterring King John, who allied with the Teutonic Order (which was
supposed to distract the Poles) and invaded Silesia in 1331. Details of Bolko
II's actions during that time are unknown, but King John's progress through
Silesia was not easy: the siege over Niemcza and the disputed Głogów took longer than he expected, and his forces were
delayed in reaching Kalisz, where was made a peace meeting. In the end, all King John
could incorporated to Bohemia was the Duchy of Głogów.
In 1336, Bolko II's obtain a
political goal when his uncle Bolko II of
Ziębice put himself under King John's
rule. This submission was in return for a lifelong reign over the Kłodzko region, and was
influenced by the declaration of the new Polish king, Casimir III the Great, who
renounced some of his claims over Silesia.
Bolko II nonetheless continued
his attempts of pursuing an alliance with Poland and Hungary against Bohemia. In order to enhance his
international position, on 1 June 1338 Bolko II married with Agnes (b. 1322 - d. 2
February 1392), daughter of Leopold I, a member of theHabsburgs, who were among the chief rivals of the Luxembourgs and had
recently won over Austria and Styria. He gained some significant results, among them a trade
agreement allowing merchants from his lands access to the Halych region. Eventually,
on 1 January 1345, his mediation resulted in the official alliance between
the Wittelsbachs, Poland and Hungary.
Soon afterwards, King Casimir
III the Great of Poland used this new alliance in his favor. The Polish King
imprisoned King John's eldest son and heir Charles, Margrave of Moravia (future Holy Roman Emperor). King John in turn responded
by invading Bolko II's lands, and the Polish and Hungarian Kings declared the
war. This allowed Bolko II to repulse the now divided Bohemian forces during
the siege ofŚwidnica. However, the Holy Roman Emperor Louis IV quickly signed a
temporary truce with the Bohemian King. The war continue with varying
fortunes, without any major successes of both parties. On the Świdnica
side, Bolko II lost the fortress in Kamienna
Góra in 1345, but recaptured it in 1348,
using subterfuge and disguising his troops as merchants.[1] The war ended in a draw. King John didn't live to see
the end of it; he died in 1346, in a different war, at the Battle of Crécy. The Holy Roman
Emperor Louis IV died one year later. On 22 November 1348, the peace was
signed in Namysłów, although Bolko II, for unknown reasons, didn't take part in
those negotiations, and was represented by King Casimir III the Great. The
final normalization of the relations between Bolko II and the new Holy Roman
Emperor and German King Charles IV (also King of Bohemia after he succeeded
his father) only occurred as a result of the mediation of DukeAlbert II of Austria on 16
August 1350.
After the sign of the treaty
of 1350, Bolko II began the process of approaching to the House of Luxembourg, but without
sacrificing his good relations with the Kings Casimir III of Poland and Louis I of Hungary.
By 1346, after the death of
his last surviving uncle, Duke Henry I of Jawor, Bolko II inherited his domains, the Duchies of Jawor andLwówek. Soon before, Bolko II's
younger brother and co-ruler Henry II died, leaving only one daughter, Anna. Bolko II, as the closest
male relative, obtain Anna's legal guardianship and began to considered his
niece as the heiress of all his lands.
In 13 December 1350 was
performed the betrothal between the eleven-years-old Anna and the
eleven-months-old Wenceslaus, eldest son and heir of Emperor Charles IV.
Under the terms of the engagement contract, the couple would inherit Bolko
II's lands in the (likely) case of his heirless death (however, was
stipulated that they only could take formal possession of the Duchies after
the death of Bolko II's wife Agnes of Austria, who, under her husband's will
received his domains as her Oprawa wdowia). However, fifteen days later, on 28 December, the young
Wenceslaus died and the settlement was broken. Nevertheless, the Emperor
decided not to abandon his intentions to take control in a peaceful way over
Bolko II's heritage. The death of his second wife Anna of Bavaria -mother of
the late Wenceslaus- on 2 February 1353 gave him a new opportunity to obtain
the Duchies; almost immediately, he asked to Bolko II the hand of his niece
in marriage and the former agreement was renewed. The wedding took place
in Buda, Hungary (were Anna live with
her mother after the death of her father) on 27 May 1353. Besides Bolko II,
the wedding was attended by: Duke Albert II of Austria, King Louis I of
Hungary, Margrave Louis VI of Brandenburg, Duke Rudolf I of Saxe-Wittenberg (Bolko II's stepfather) and
envoys of King Casimir III of Poland and theRepublic of Venice.
On 28 July Anna was crowned
Queen of Bohemia in Prague by Archbishop Ernst of
Pardubitz. On 9 February 1354, in Aachen, she was crowned German
Queen. As part of the coronation of Charles IV as Holy Roman Emperor on 5
April 1355, in the Roman Basilica of Saint
Peter, Anne was crowned Empress of the Holy Roman
Empire. She was thereby the first Queen of Bohemia to become Empress.
The politic of close
cooperation with Charles IV of Luxemburg brought to the Duke of Świdnica
a considerable benefits, especially in the expansion of his frontiers. Due to
the prosperity of his domains, Bolko II could bought much land from less prosperous
Dukes of Silesia. In 1358 he bought the gold mine in Złoty Stok, and half of Brzeg and Oława from Duke Wenceslaus I
of Legnica; soon after, he also buy half to Ścinawa to Duke Jan. In 1359 the Emperor allowed
him to buy territories near the Bohemian border, including Frydlant, and shortly after Bolko
II also buy the town of Siewierz to the Dukes of Cieszyn by the amount of 2,300 fines. In
1360 Bolko II bought Kąty
Wrocławskieand in the same year, his
positive relations with the Emperor were demonstrated when, after almost
thirty years, where finally accepted the rights of Przemko II's widow
Constance over the half of Głogów who remained under Bohemian control (the other half was
given to the Dukes of Żagań in 1349). One year later, in 1361,
Constance (who was a nun since the death of her husband) renounced to her
domains on behalf of his brother Bolko II. The Emperor, increasingly sure he
would soon gain the property back, was now willing to pass it to his putative
father-in-law.
In 1364 he was one of the
monarchs invited to the Congress of Cracow, where he took part in the famous Wierzynek Feast, where, along with
the host, King Casimir III of Poland, also assisted the Kings Louis I of
Hungary, Valdemar III of Denmark and Peter I of Cyprus; and the Dukes Otto of
Bavaria, Władysław
of Opole and Bogislaw V of Pomerania-Stolp (Słupsk).[2]
Bolko died on 28 July 1368 and
was buried in the Grüssau Abbey. He was the last of the independent Silesian dukes from
the Piast dynasty,[3] the line started by Władysław
II the Exile. His lands were held by his wife
until 1392; after her death they were incorporated into the lands of Bohemia by Wenceslaus, King of the Romans,
only son of Emperor Charles IV and Anna of Świdnica.[4]
Król Michał Korybut Wiśniowiecki zmarł w
pałacu arcybiskupim we Lwowie 10 listopada 1673 –
jak wykazała sekcja zwłok na skutek pęknięcia wrzodu w
przewodzie pokarmowym, co było spowodowane stresem. Nowym królem obrany
został 19 maja 1674 Jan III Sobieski. Po
nabożeństwie serce króla pochowano w klasztorze kamedułów
na Bielanach w Warszawie. Wnętrzności pochowano
w Katedrze Łacińskiej we Lwowie, ciało zaś 20
listopada odwieziono do Warszawy. Doczesne szczątki króla
Michała pochowano tego samego dnia wraz z prochami Jana II Kazimierza
Wazy w podziemiachkatedry wawelskiej, w dzień koronacji następcy,
Jana III Sobieskiego 31 stycznia 1676[5].
Zbrasłav, także Sbraslav (X wiek)
– legendarny syn księcia czeskiego Wacława I z
nieznanej bliżej małżonki bądź nałożnicy.
Życiorys
Według Legendy Kristiana książę Wacław miał pod
wpływem rodziny ożenić się i spłodzić syna,
któremu nadał imię Zbrasłav. Był on jednak
najprawdopodobniej dzieckiem nieślubnym. Imię dziecka mogło
nawiązywać
do starosłowiańskiego słowa Sъbor(ъ)slab,
związanego z liturgią słowiańską. Dalsze losy
Zbrasłava opierają się wyłącznie na domysłach
historyków. Jedna z hipotez[1] identyfikuje go z
księciem Stodoran zwanym Vętjeslavitjъ. Imię
to jest tłumaczone jako Vaclavic, czyli syn Wacława.
Prawdopodobnie po zabójstwie ojca Zbraslav znalazł tam azyl polityczny.
Domysł ten uprawdopodabnia fakt, że Zbrasłav był wnukiem
stodorańskiej księżniczki Drahomiry. Inna teoria[2] głosi,
jakoby Zbrasłav był tożsamy z
księciem libickim Sławnikiem, protoplastą
rodu Sławnikowiców.
które
stanowi nowszą postać imienia złożonego
Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie
średniowiecza pod wpływem języka czeskiego.
Wenceslas 1er Chopin En hommage à mon
Frère Mieczyslaw et ma soeur Elisabeth.
Le Waclaw 1er polonais est le même que
le Venceslas 1er tchèque, descendant du fondateur de
la Dynastie des Piast en Bohème et frère de Boleslas 1er...
Many of the actual holders of the name rooted like Wenzel
,Wendel in all the forms depending of local languages may credit the idea of
being a descendent of the line Piast
and the more if they are descendant of a line living in
Poland or the ground where were living the Vandals , the Wends or the
Goths. They should analyse their DNA
wanclik. August 18, 2009. (more info).
(less info). Want to Subscribe? ... More From: wanclik. Loading... Play All Stop Autoplaying | Play Next Play ...
![Figure of Augustus the Strong [German; Meissen]](image720.gif)